Jeden z najoryginalniejszych i najbardziej niezwykłych filmów biblijnych w historii kina. Na fali odnowy Kościoła katolickiego i Soboru Watykańskiego II Pasolini szuka w Ewangelii ziaren społecznego radykalizmu. Czy Jezus był pierwszym komunistą? Czy chrześcijaństwo było wielką apologią wspólnotowego życia?
Czarno-biały, ascetyczny, ale też majestatyczny film nie udziela doraźnych odpowiedzi na te pytania, ale stanowi intensywną podróż w przeszłość: do starożytnej krainy pierwszych monoteistycznych religii i do epoki sprzed modernizacji. Taką wizję czasów Chrystusa trzeba było zainscenizować we Włoszech – po zjeżdżeniu terenów Palestyny i Izraela reżyser uznał, że utraciły one archaiczną czystość. Ewangelia według świętego Mateusza opowiadana jest obrazem, biblijnym słowem, ale też muzyką. Eklektycznie dobrane utwory – od Bacha i Mozarta po muzykę rosyjską i bluesową – wzbogacają siłę wyrazu tego jednocześnie rewolucyjnego i tradycyjnego eposu biograficznego.
