Film opowiada historię powstania bachowskiego Oratorium na Boże Narodzenie w 1734 roku, odwołując się do konfliktów z władzami miejskimi Lipska, które po ponad 10 latach współpracy z Bachem nie żywiły pełnego uznania dla jego muzyki. Jedną z kluczowych postaci jest druga żona kompozytora, Anna Magdalena, zaledwie 9 lat starsza od jego pierworodnego syna z pierwszego małżeństwa. Dorośli już synowie Bacha – Friedemann i Emanuel – także pojawiają się na ekranie, podobnie jak librecista Picander czy jeden z konkurentów – Johann Adolf Hasse.
Wielką zaletą niemiecko-austriackiej produkcji jest dbałość o szczegóły oraz wiarygodne odtworzenie realiów życia niemieckich mieszczan w XVIII wieku. Plenery i wnętrza ekipa realizacyjna znalazła w miastach i zamkach Saksonii, Saksonii-Anhalt, Turyngii i Dolnej Austrii, m.in. w Weimarze oraz katedrze w Merseburgu. Dialogi i wydarzenia są oczywiście fikcyjne, zawierają też wiele filmowych uproszczeń i chwytów scenariuszowych – jest to wszak film kostiumowy, skierowany do szerokiej publiczności. To, co jest tu najbardziej autentyczne, to muzyka Bacha: śpiewa Thomanerchor Leipzig pod dyrekcją Andreasa Reize, głosu postaci Anny Magdaleny Bach użyczyła sopranistka Miriam Feuersinger, na barokowych instrumentach gra berliński zespół Continuum pod kierunkiem Eliny Albach, zaś partie organowe wykonuje Johannes Lang, obecnie…organista kościoła św. Tomasza w Lipsku.
